อาทิตย์ยามสนธยา (NC2) #Part 26.2
{:
26.2 :}
"งื้อ...พี่อาร์จะให้สนทำอะไร"
เสียงเล็กยิ่งแผ่วลงเมื่อนึกรู้ทันสิ่งที่คนเจ้าเล่ห์หมายปองพลันหน้าแดงขึ้นทันควัน
สนธยาเบือนหน้าหนีพยายามไม่รับรู้สิ่งที่อีกฝ่ายพูด
แต่เจ้าของมือหนายังไม่หยุดเลื้อยไปมารอบเอวบางเป็นปลาไหลจนร่างบางสะดุ้งเฮือกเป็นพักๆ
"วันนี้พี่ตามใจสนขนาดเนี้ย...น่าจะมีรางวัลให้พี่หน่อยสิครับ"
คนตัวสูงไม่หยุดเล้าโลมเด็กน้อยที่ตอนนี้น่าจะรู้แล้วว่าคืนนี้ตนมีหน้าที่อะไร
แต่ทว่าพยายามไม่ยอมรับรู้ในสิ่งที่ต้องทำ
กายสวยบิดไปมาเพราะความขวยเขินเป็นท่วงท่าที่อาทิตย์ชอบมองที่สุด
"อื้อ~ พี่อาร์ใจเย็นๆสิครับ...สนกำลังทำใจอยู่นะ" ว่าจบคนตัวเล็กก็ค่อยๆ เปลี่ยนท่ามานั่งคุกเข่าช้าๆท่าทางยั่วยวน
อาทิตย์ยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นคนอายุน้อยกว่าค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดสองเม็ด
จนรู้สึกได้ถึงพลังงานความรู้สึกบางอย่างที่พุ่งพล่าน
สนธยาเห็นรอยยิ้มของคนตัวสูงก็ทำเอาวูบวาบในท้องน้อย
ไม่กล้าแม้แต่จะมองต่ำลงไปว่าเขากำลังจะทำอะไร
เมื่อนึกได้ว่าสิ่งที่เขาต้องการคืออะไรก็ทำเอาสนธยาหน้าแดง
เด็กน้อยสงสัยตั้งแต่พี่อาทิตย์ดูคลิปๆหนึ่งในโทรศัพท์แล้วรีบลุกพรวดเข้าห้องน้ำไปแล้ว
พอแอบใส่รหัสผ่านที่อีกฝ่ายบอกมาแล้วเข้าไปดู
สนธยาจึงเข้าใจทันที...แม้มันจะน่าอายไปหน่อยที่ต้องใช้ 'ปาก' ทำเรื่องอย่างว่า
แต่ก็เพื่อความสุขของคนรัก...เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เขาที่ทำคนเดียวสักหน่อย
ถ้าเขามัวแต่นอนชายตาให้เขาอย่างเดียว สนธยาก็กลัวอาทิตย์จะเบื่อรสชาติจืดๆ
ของเรื่องอย่างว่าแล้วทิ้งเขาไปหารสใหม่ที่จัดจ้านกว่าน่ะสิ
ไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมเด็ดขาด!
"มัวแต่มองกับคลำอยู่นั่นแหละ มันเรียกร้องหาสนนะครับ"
คำเชื้อเชิญของคนตัวสูงทำให้สนธยายิ่งเขินอายเข้าไปใหญ่
"งื้อ
สน...ไม่เคยทำ...พี่อาร์ต้องช่วยนะครับ" ลูบไล้ส่วนนั้นของอีกฝ่ายพลางทำน้ำเสียงออดอ้อน
ส่งสายตายั่วยวนพร้อมบิดกายไปมา
ท่าทีเนียมอายยิ่งทำให้อาทิตย์พึงพอใจในตัวเด็กน้อยของเขา
มือบางพยายามเฉไฉไปทางอื่นเพราะความเคอะเขินแต่ฝ่ามือของเขากลับยั้งเอาไว้อย่างเอาแต่ใจ
เจ้าของริมฝีปากงามเม้มเข้าหากัน
ก่อนจะปลดเปลื้องอาภรณ์ส่วนล่างของคนฝั่งตรงข้ามโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง
อาทิตย์รู้ทันทีว่าเด็กน้อยเขินแค่ไหน แต่ก็อดแกล้งไม่ได้
"กลัวอะไรเหรอครับ
หืม"
"มะ
ไม่ได้กลัว...แค่...เขิน..." ว่าพลางมือคู่สวยก็ลูบไล้ไปมาอย่างเชื่องช้า
แต่สัมผัสนั้นแทบทำให้อีกฝ่ายตบะแตกเพราะความนุ่มนิ่มของฝ่ามือเล็ก
"อ่าห์...แค่นี้พี่ก็จะไม่ไหวแล้วนะ
ทำไมมือถึงนุ่มแบบนี้เนี่ย หืม"
"งื้อ
พี่อาร์อ่ะ..." ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งหน้าแดง
ความรู้สึกคุกกรุ่นยิ่งทำให้ในอารมณ์พุ่งพล่าน
ปล่อยทุกการกระทำให้เป็นไปตามอารมณ์ชั่ววูบในค่ำคืนนี้
ก็ไม่รู้หรอกว่ามันต้องเริ่มยังไง
รู้ตัวอีกทีก็ละเลงลิ้นใส่อย่างไม่รู้ประสีประสาอะไร แต่สัมผัสนั้นมันยิ่งทำให้อารมณ์ของอีกฝ่ายพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
เมื่อค่อยๆไล้เลียลงไปเรื่อยๆ ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ
สัมผัสจากโพรงปากสวยเนิบนาบชวนให้เคลิ้ม
แต่ความอบอุ่นนั้นแทบทำให้ทุกสิ่งอย่างระเบิดออกมาในคราเดียว
ลิ้นนุ่มค่อยๆจาบจ้วงไปทีละส่วน ก่อนเสียงของสัมผัสชื้นแฉะจะตามมาและดังขึ้นเรื่อยๆ
เด็กน้อยทำท่าราวจะถอนตัวออกหลายรอบแต่มีมือหนาช่วยประคองให้ยังอยู่ในท่าเดิมพลางเอียงคอปรับองศาไปมา
อาทิตย์มองเมียรักด้วยสายตาเอ็นดูพลางจับไปที่ข้อมือเล็ก
จัดแจงท่าวางมือให้เป็นเหมือนตัวช่วยที่จะทำให้อะไรๆง่ายขึ้น
ซึ่งเด็กที่ยังไร้เดียงสาเรื่องบนเตียงก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ถอนออกมาแล้วเริ่มละเลียดเล็มใหม่ไปเรื่อยๆ
จากที่เขินอายในคราแรกก็แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ถอนตัวไม่ขึ้น
เสียงริมฝีปากค่อยดังขึ้นกับสีหน้าแดงแจ๋ของคนตัวเล็ก
สัมผัสจากริมฝีปากอุ่นกับปลายลิ้นเล็กที่ตวัดไล้เลียทำให้คนที่โดนบำเรอเริ่มหมดความอดทนกับท่าทีที่เชื่องช้าแต่กลับออกฤทธิ์ร้ายแรงนี้...
"อ๊ะ...อื้อ
พี่อาร์...เต็มปากสนเลย งื้อออ~"
ลูกกระต่ายตัวน้อยสะดุ้งรีบผละออกมานั่งคุกเข่าบนเตียงทันที
เสียงเล็กโวยขึ้นมาเบาๆ พลางของเหลวสีขาวไหลซิบออกข้างริมฝีปากอมชมพู
อาทิตย์เห็นภาพนั้นก็ยิ่งทนไม่ไหว รู้ทั้งรู้ว่าสนธยาไม่ได้ตั้งใจอ่อย
แต่เขากลับหักห้ามใจตัวเองไม่ได้
"ไม่ชอบเหรอครับ
หืม" นั่งขึ้นมาพลางยกมือขึ้นลูบพวงแก้มคู่สวย
ปาดคราบของเหลวเล็กน้อยออกจากมุมปากอวบอิ่ม
กระต่ายน้อยซุกหน้าลงกับฝ่ามืออุ่นพลางส่ายหัวไปมาอย่างออดอ้อน
"ตัวเล็กอ้อนพี่เหรอ" อาทิตย์ถามต่อ
"งื้อ...สนตกใจนะครับ
อยู่ดีๆก็มา...ใส่..." คำพูดมันน่าอายเกินไปจนสนธยาไม่อาจจะพูดออกมาได้
"พี่ขอโทษนะครับ
ก็พี่อดใจไม่ไหวนี่ครับ เพราะว่าเป็นสนไม่ว่าอะไรๆ ก็ดีไปหมด...พี่กำลังรักกำลังหลง
พี่ทนไม่ไหวหรอกครับ" ว่าแล้วก็ประกบจูบลงกับริมฝีปากอวบอิ่มอย่างรวดเร็ว
สนธยาตกใจแต่ก็เคลิบเคลิ้มกับจังหวะรัวลิ้นในโพรงปาก เขาตวัดกวาดต้อนไปจนทั่วแล้ว
มือหนาโอบรอบเอวบางกระชับเข้าหากันแนบแน่น คนตัวเล็กเอียงคอเล็กน้อยเปิดทางรับรสจูบหวานอย่างเหมาะเจาะ
เวลาที่รวดเร็วเขาอุ้มให้คนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตักของเขาเรียบร้อย
ส่วนล่างหยอกเย้ากันไปมายิ่งทำให้น้องน้อยเขินอาย
อาทิตย์รุกจูบเด็กน้อยค่อยเพิ่มจังหวะให้รุนแรงมากขึ้น
คนหน้าแดงยิ่งรับสัมผัสนั้นก็ยิ่งทำอะไรไม่ถูก มือสวยวางบนบ่าของเขา
แต่เล็บที่ตนไว้กลับจิกลงจนไหล่คนรักขึ้นสีแดงชวนให้รู้สึกผิด
"งื้อ...พี่อาร์มาจูบทำไม...มัน..."
คำถามแรกที่ถามขึ้นขณะผละจูบออกจากกัน
อาทิตย์มองหน้าน้องพลางโน้มหน้าลงไปไล้เลียทำความสะอาดมุมปากให้เด็กน้อยอย่างช่ำชอง
"มันทำไมครับ
ของก็ของพี่ สนก็ของพี่ ไม่เห็นต้องอะไรเลยนี่ครับ"
"พี่อาร์อ่ะ
ชอบพูดแบบนี้อยู่เรื่อยเลย สนเขินนะครับ"
ชายตาขึ้นมองคนรักแล้วยิ่งซุกหัวลงกับไหล่กว้าง
"แล้วชอบไหมล่ะครับ"
"งื้อ~
ชอบพี่อาร์...และรักพี่อาร์มากๆด้วย"
"ถ้ารักพี่มากๆ
ก็ต้องพิสูจน์ให้พี่เห็นสิครับ"
"อื้อ~
ไม่เอาพี่อาร์ แค่เมื่อกี้สนก็เขินมากแล้วนะ ไม่เอาแล้ว"
สนธยารู้ดีว่าตาแก่ขี้หื่นคนนี้ต้องการอะไรมากกว่าให้ตนใช้ปากแน่ๆ แต่ว่าตนนั้นไม่อยากทำอะไรที่น่าอายไปมากกว่านี้แล้ว
กระต่ายน้อยแกล้งจะนอนลงแต่กลับถูกเสือป่าเจ้าเล่ห์ดึงตัวขึ้นมาจูบต่อ
ถูกบังคับให้นั่งขึ้นรับจูบที่ดูดดื่ม
จูบกันอยู่สักพักก็ถูกยกจนตัวลอยให้ขึ้นมานั่งคร่อมบนหน้าตักหนาทันที
สนธยารู้ตัวอีกทีจึงเบือนหน้าหนีคนที่หวังจะจับจูบต่อ
มือสวยจิกลงบนบ่าหนาอย่างเบามือพลางปรายสายตามองอาทิตย์
"พี่อาร์อ่ะ..."
"เร็วๆสิครับ
พี่รอสนอยู่นะ" เอาส่วนนั้นดันกระตุ้นเด็กน้อยหน้าแดงเป็นลูกตำลึงก็ยิ่งได้ใจ
เพราะความรู้สึกในใจลึกๆก็ 'อยาก' เหมือนกัน สนธยากัดริมฝีปากล่างก่อนจะยอมยกบั้นท้ายขึ้นเล็กน้อยตามคำสั่งของคนตัวสูง
"อ๊ะ
อื๊ออ...พี่อาร์..สนไม่เอาแล้ว สนเจ็บ อ๊ะ!" ความรู้สึกเจ็บจุกแล่นข้ามาจนหน้าสวยเหยเก สนธยาพยายามถอนตัวออกแต่กลับถูกมือหนากดลงให้มันทับลงไปจนสุดลำ...ใบหน้าสวยเบือนหนีพร้อมน้ำตาไหลเพราะความรู้สึกเจ็บจนพูดไม่ถูก
เสียงอื้ออึงเล็ดรอดออกมาเพียงเล็กน้อยเพราะพยายามกลั้นไม่ให้ร้องเสียงน่าอายออกมาอีก
ขณะกัดริมฝีปากล่างดูยั่วๆ
"งื้อ
พี่อาร์ สนเจ็บ..สนเจ็บอ่ะ~"
ทั้งครางทั้งโอดครวญเสียงอ่อน
สัมผัสที่ได้รับนอกจากส่วนล่างก็มีริมฝีปากหนาที่กดจูบซับน้ำตาให้เขาดังเดิม
สุดท้ายจึงมาจบที่ใบหน้าหล่อมาซุกไซร้ซอกคอ
ปลอบประโลมจนเด็กน้อยหยุดร้องไห้ก็กระซิบเข้าไปที่ข้างหู
"คนเก่งของพี่
ไม่คิดถึงพี่เหรอครับ"
"คิดถึงสิ...สนคิดถึงพี่อาร์"
"งั้นสนก็ต้องเป็นคนทำให้พี่นะ
ไม่งั้นก็อยู่อย่างนี้ไปทั้งคืนดีไหมครับ"
"พี่อาร์อ่ะ...ฮื้อ"
ซุกหน้าลงกับไหล่หนาเพราะว่าเขิน
แต่สุดท้ายก็ต้องผละออกมาจ้องตากับคนตัวสูงเพราะส่วนตัวแล้วตนนั้นก็ 'อยาก' ไม่ต่างอะไรกับพี่อาทิตย์เลย ก่อนจะเริ่มเป็นฝ่ายบั้นท้ายไปมาตอบสนองความต้องการของเขา
เสียงครางผะแผ่วดังขึ้นไม่ขาดสาย
ใบหน้าสวยไม่ยอมเบือนมาหาเขาเลย อาทิตย์ฉีกยิ้มอย่างพึงพอใจ ก่อนจะยกมือขึ้นประคองดวงหน้าหวานของคนรักให้หันมาหาตนพลางมอบจูบให้อีกครั้งและอีกครั้ง
ยิ่งส่วนที่ขยับขึ้นลงนั้นยิ่งมองก็ยิ่งงดงาม
มือหนาช่วยนวดคลึงบั้นท้ายสวยเหมาะมือให้ยิ่งตอบสนองความต้องการของเขาดีขึ้น
ขณะที่คนที่ไม่เคยเป็นฝ่ายอยู่ข้างบนคอยหยุดเป็นระยะเพราะความขวยเขิน
"อื้อ
สนไม่เอาแล้วได้มั้ย" ว่าเสียงบิดเบี้ยวพลางบิดตัวไปมา
ส่งสายตาออดอ้อนไปหาเสือที่จ้องจะตะครุบเหยื่อแล้วลูบแผ่นอกของคนตรงหน้าจากด้านบนค่อยๆเลื่อนลงมาตรงส่วนล่าง...ที่กำลังเป็นหนึ่งเดียวไปกับตน
"อีกนิดเดียวนะครับ...คนดีของพี่
ที่รักของพี่" ว่าพลางกระชับกอดเอวบางคนตรงหน้า
"อ๊า...อึก
อ๊ะ..." พยายามเร่งจังหวะให้ขย่มเร็วขึ้น แต่สุดท้ายก็โดนคน 'เอวดี' สวนกลับมาจนจุกไปหมดแต่นั่นก็ทำให้เขาถึงจุดสุดยอดได้ในไม่ช้า
สัมผัสอุ่นวูบวาบไปทั่วช่องท้องน้อย บดเบียดส่วนล่างลงกับส่วนที่ทำให้ตนนั้นจุกไปหมด
เด็กน้อยหลับตาปี๋เมื่อได้ยินเสียงสัมผัสระหว่างกล้ามเนื้อกับเสียงของเหลวที่ชื้นแฉะ
นี่ตัวเองต้องทำอะไรที่น่าอายอีกแล้วเหรอเนี่ย
"งื้อ...พี่อาร์อ่ะ
สนไม่เอาแล้วนะ อ๊ะ!" เด็กน้อยทิ้งตัวลงนอนข้างกายร่างหนา
ไม่ทันได้หายใจหายคอก็ถูกคนที่เพิ่งเสร็จสมอารมณ์หมายขึ้นคร่อมอีกรอบทันที
สนธยาตาโตขึ้นพลันพยายามดันอกของเขาออกแต่อีกใจหนึ่งกลับไม่ต่อต้านเขาจนสุดฤทธิ์
กลับดังไหล่หนาโน้มเข้ามาใกล้ตนมากขึ้น
"แค่รอบเดียวเอง
พี่ยังไม่เหนื่อย ไม่หายคิดถึงสนเลย...เรามาอยู่ด้วยกันถึงเช้าเลยดีไหมครับ"
"นี่พี่จะเอาจนสนท้องเลยหรือไงครับ~
พี่อาร์จ๋า สนเหนื่อยนะ"
"งั้นอีกรอบเดียวนะครับ"
"อีกรอบเดียวของพี่มันอีก
3
รอบของสนเลยนะ"
"แต่พี่ขอนะครับ
พี่คิดถึงสน พี่อยากอยู่ใกล้มากกว่านี้ อยากใกล้ชิดกันอีก และอยากเป็นเจ้าของสนอีก...ได้ไหมครับ
ไม่สงสารพี่เหรอ พี่ต้องอยู่ห่างจากดวงใจของพี่ตั้งหลายวัน พี่คิดถึ้ง
คิดถึงน้องสนเลย...พี่รักสนนะ"
"สนก็รักพี่...แต่..."
"คราวนี้ให้พี่ทำตามใจพี่เถอะนะครับ
สนรู้ไหม...ว่าทุกวันที่พี่อยู่ห่างจากสน พี่คิดถึงสนขนาดไหน ได้คุยแค่ทางวิดีโอ ไม่ได้กอด
ไม่ได้หอม ไม่ได้จูบ พี่แทบจะลงแดงตายอยู่แล้ว สนไม่คิดถึงพี่เหรอครับ"
"สนคิดถึงสิครับ...คิดถึงพี่อาร์ที่สุดเลย
สนอยากอ้อนพี่อาร์ อยากให้พี่อาร์รัก..."
"งั้นก็ยอมให้พี่รักอีกนะครับ"
"อะ อื้อ...."
บทเพลงบรรเลงรักยังไม่จบสิ้น
สองร่างกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันจนแทบไม่มีช่องทางให้หายใจ
ยิ่งนานเข้าจากที่เคยเขินอายกลับกลายเป็นความรู้สึกอยากมากขึ้นเรื่อยๆ
ราวกับกำลังเริ่มเสพติด เสพติดกลิ่นกาย เสพติดการกระทำ เสพติดใบน้าหล่อๆ
และเสพติดกาย
หนา
สองคนเป็นหนึ่งเดียวกันในชั่วข้ามคืน
จังหวะการกระทำราวกับมีลมหายใจเดียวกันสอดประสานเข้ากันจนถึงเช้ามืดของอีกวัน ราวกับแผ่นดินไหวเมื่อแต่ละครั้งมันยิ่งเพิ่มจังหวะรุนแรงมากขึ้น
จนขาเตียงบอบบางสะเสือนดังกึกกัก เสียงเล็กใสสั่นเครือไปหมดแต่ในขณะเดียวกันก็ปรับตัวได้อย่างดีเยี่ยม
จนอีกฝายที่อยู่ข้างบนนั้นไม่รู้จักเบื่อเลยทีเดียว
ประทับรอยสีกุหลาบจนเต็มเรือนร่างของคนรัก
ดูดคลึง ขบเม้มตีตราเป็นเจ้าของแทบทุกซอกมุม
แม้อีกฝ่ายจะปฏิเสธเสียงแข็งแต่สุดท้ายคำเล้าโลมก็ใช้ได้ผลเสมอ
เรียวขาสวยเปลือยเปล่าถีบผ้าห่มไปมาเมื่อมือหนาเริ่มกอดก่ายสวมพันธนาการไปทั่วเรือนร่างขาว
ปทุมมาถูกครอบครองโดยริมฝีปากหนา โลมเลียจนอุ่นชื้นทั้งสองข้าง
ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายไปเอาแรงมาจากไหนเยอะแยะถึงได้อึดขนาดนี้...คนที่โดน
'ดุ' จนหมดเรี่ยวหมดแรงคิดในใจ เขาแทบไม่ทันได้หายใจอีกฝ่ายก็ใส่เอาๆ
เขาแทบคลานลงจากเตียงแต่อีกฝ่ายยังมีแรงเหลือเฟือ
สนธยากัดฟันแค่นิดเดียวกลับไปกระตุ้นกำลังให้อาทิตย์มหาศาล
แล้วคืนนี้จะให้เขานอนยังไง !
ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกลสำหรับทั้งคู่ที่ยังไม่มีท่าทีจะผละออกจากกันเลย...
"อะ อึก อ๊ะ...อ๊ะ อ๊า
พี่อาร์...งื้อ พี่อาทิตย์...สะ สน....อื้ออ~"
"อ่าห์...ข้างในหนูนี่มันดีจริงๆ...พี่ขออีกรอบได้ไหม"
"พี่...จะทำอะไรก็ทำไปสิ
ไม่ต้องมาขอกันหรอก"
